از شبكه هاي كامپيوتري مي توان براي مقاصد مختلفي (در شركتها، يا براي
افراد عادي) استفاده كرد. در شركتها شبكه مي تواند دسترسي به منابع
اطلاعاتي را براي تمام كاركنان فراهم آورد. در اين شبكه معمولاً از مدل
مشتري- سرويس دهنده (كه در آن منابع مشترك روي كامپيوترهاي قدرتمندي موسوم
به server قرار مي گيرند) استفاده مي شود. شبكه براي افراد عادي امكان
دسترسي به منابع اطلاعاتي يا تفريحي را فراهم مي آورد. امروزه افراد بسياري
با يك مودم از منزل خود به شركتهاي خدمات اينترنتي (Internet Service
Provider)(ISP) متصل شده و از امكانات آن استفاده مي كنند.
يكي ديگر از
زمينه هايي كه امروزه به سرعت رو به گسترش است، شبكه هاي بي سيم است كه
امكان دسترسي به اينترنت راحتي از تلفنهاي همراه به افراد مي دهد.
در يك
تقسيم بندي بسيار كلي، شبكه ها را مي توان به شبكه هاي محلي (LAN)، شبكه
هاي شهري (MAN) شبكه هاي گسترده (WAN). شبكه شبكه هاي (network) تقسيم كرد.
كه هر كدام براي خود داراي ويژگيها، سرعت، تكنولوژي و جايگاه خاصي مي
باشد.
شبكه محلي (LAN) شبكه ايست خصوصي واقع در يك ساختمان يا مجتمع، كه
حداكثر ابعاد آن يكي، دو كيلومتري مي باشد. كه معمولاً براي متصل كردن
كامپيوترهاي يك شركت و به اشتراك گذاشتن منابع مثل چاپگر يا مبادلة اطلاعات
استفاده مي شود. اين نوع شبكه سرعت بالايي دارد ولي معمولاً به يك ساختمان
منفرد محدود مي شود.
شبكه شهري يا MAN شبكه ايست كه يك شهر را پوشش مي
دهد. شبكه هاي تلويزيون كابلي بهترين نمونة MAN هستند. اوليه شبكه هاي
تلويزيون كابلي در نقاط كور شهرها راه اندازي شدند، بدين ترتيب كه يك آنتن
مركزي و بزرگ در محلي كه فرستنده اصلي را مي ديد نصب، و از اين آنتن
كابلهايي به مشتركين محروم از برنامه‌هاي تلويزيوني كشيده مي شد.
